هوا بوی پاییز می دهد

این خانه این خیابان، و این پنجره همیشه وقتی پشت این پنجره می ایستم خودم را می بینم، و بابا را، مامان را، و برادرم را. کودکی ام را می بینم، نوجوانی ام را، و سال های نخست جوانی ام را. همه ی روزهای بارانی و برفی و شب های گرم و خنک را به یاد صبح های زودِ مدرسه رفتن می افتم. همه مان را می بینم که به نوبت یا با هم به سمتِ خانه سرازیر ایم. شبیه برگ های کوچکی که توی رودخانه ای کم عمق و آرام افتاده اند و آب می بردشان به جایی که باید بروند.

های ,ام ,را، ,پنجره ,خانه ,بینم، ,را می ,این پنجره ,می بینم، ,ام را ,را، و

هوا بوی پاییز می دهد

مشخصات

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

درباره این سایت